Ułudka wiosenna (Omphalodes verna )

Ułudka jest nieco zapomnianą i niedocenianą rośliną - wyparły ją z ogrodów inne, bardziej widowiskowe gatunki.Tymczasem, jest  łatwa w uprawie i jeśli zapewni się jej warunki, jakie lubi, zadziwi nas wczesną wiosną niezwykłymi lazurowymi kwiatami, trochę podobnymi do kwiatów niezapominajek, ale dużo większymi.

Należy do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae) a swoje naturalne siedliska ma w środkowej i południowo-wschodniej Europie. Jest niedużą ok. 20 - 25 cm rośliną ,  czasem dobrze zabezpieczona, w cieplejszych rejonach kraju, nie traci całkowicie liści na zimę. Liście są pojedyncze, sercowatego kształtu, dość duże ,osadzone na stosunkowo długich ogonkach . W dotyku nieco mięsiste i szorstkie , z wyraźnym unerwieniem. Kwiaty , wspaniałego błękitnego koloru z białym oczkiem, są zebrane po kilka na szycie i mają średnicę około 1 cm. Pojawiają się na przełomie IV/V , lecz przy gorącej wiośnie, dość szybko przekwitają.

Ułudka lubi stale wilgotną i przepuszczalną glebę. U mnie rośnie w kilku miejscach, najwcześniej zakwita na dość słonecznym stanowisku, zaś na cienistym ,  pod koniec IV . Jednak na hostowisku, gdzie gleba jest ulepszona i stale wilgotna, ułudka lepiej się rozrasta, tworzy bardziej zbite i gęstsze kępy.


Rozmnażamy  ją przez wysiew nasion wczesną wiosną (najlepiej wprost do gruntu) , lub wczesną jesienią przez podział starszych, rozrośniętych kęp.